Mag een arts melding maken wanneer ouders niet openstaan voor behandeling van hun kind?

26 september, 2022

Een ernstig ziek kind is voor veel ouders hun ergste nachtmerrie. Hoe de behandeling van een bepaald (ernstig) ziektebeeld eruit ziet verschilt per ziekte, maar ook per patiënt. Bij jonge patiënten wordt het behandelplan afgestemd met de ouders, maar wat nu als de ouders niet open staan voor een bepaalde levensreddende behandelwijze? Het Regionaal Tuchtcollege zet nogmaals uiteen hoe zorgprofessionals met deze situatie moeten omgaan.

De feiten

Op 31 augustus werd bij de toen 9-jarige zoon van de ouders een kwaadaardige tumor in de kleine hersenen verwijderd. Op grond van een internationaal behandelprotocol is de zoon daarna doorverwezen naar een kinderoncoloog voor een vervolgbehandeling met radiotherapie van het centrale zenuwstelsel en chemotherapie naar een kinderoncoloog.[1] Het behandelprotocol bepaalt dat, binnen 31 dagen na de operatie, moet worden gestart met radiotherapie.        De ouders waren het daar echter niet mee eens en twijfelden wel of ze deze behandeling geschikt vonden voor hun zoon.

Op 20 juni 2019 heeft de kinderoncoloog een melding gedaan bij Veilig Thuis. De kinderoncoloog vond dat de ouders zo erg twijfelden over de standaardbehandeling, dat zij dit beschouwde als een reëel gevaar dat de ouders de behandeling zouden weigeren. Een weigering van deze behandeling zou als gevolg kunnen hebben dat de zoon zou komen te overlijden.

De ouders hebben vervolgens 4 klachten ingediend tegen 4 verschillende personen, waaronder de kinderoncoloog die een melding maakte bij veilig Thuis.

De klachten van de ouders

De ouders nemen het de kinderoncoloog kwalijk dat zij, zonder het hebben van een goede reden, een melding heeft gedaan van kindermishandeling bij Veilig Thuis. De ouders vinden dat de kinderoncoloog, door die melding, onrechtmatig een machtsmiddel heeft gebruikt en zij samen met hun zoon daardoor schade hebben geleden.

De beoordeling door het tuchtcollege

Het tuchtcollege heeft besloten dat de kinderoncoloog voldoende reden had om de melding bij Veilig Thuis te doen. De ouders stonden niet open voor de voorgestelde levensreddende behandeling van hun zoon. Daarnaast zag de kinderoncoloog geen mogelijkheid om de ouders te overtuigen en had zij geen idee welke behandeling de ouders het beste leek voor hun zoon. Daarnaast was er sprake van tijdsdruk. De kinderoncoloog heeft verder, voordat zij de melding deed bij Veilig Thuis, alle verplichte stappen uit de KNMG Meldcode Kindermishandeling en Huiselijk geweld doorlopen.

Conclusie

Veel zorgprofessionals zijn huiverig als het aan komt op het maken van een Veilig Thuis-melding. In sommige gevallen kan een zorgprofessional echter niet afwachten: levensreddende beslissingen moet vaak onder grote tijdsdruk worden gemaakt. In dit geval heeft de kinderoncoloog dan ook juist gehandeld.

ECLI:NL:TGZREIN:2022:40

 

[1] Het behandelprotocol van de Children’s Oncology Group.

Weigering van deze behandeling zou overlijden als gevolg kunnen hebben.

Geschreven door
L.K.
Lotte Kerstges

Was dit artikel nuttig?

Wij bespreken graag uw persoonlijke situatie tijdens een vrijblijvende kennismaking met een voor uw situatie relevante specialist.

Een van onze adviseurs neemt binnen uiterlijk één werkdag contact met u op om samen een afspraak in te plannen