Bij het beëindigen van de relatie moeten partijen hun gemeenschappelijk vermogen, goederen en schulden verdelen op een bepaalde datum. Dit kan een door partijen zelf gekozen datum zijn, maar ook een wettelijke datum, zoals bij een echtscheiding de datum van het indienen van het verzoekschrift tot echtscheiding.
Als de daadwerkelijke verdeling heeft plaatsgevonden en partijen zijn vergeten om een goed hierin mee te nemen, kan verdeling van dit goed alsnog worden gevorderd door één van de ex-partners. Hierbij valt te denken aan polissen, een ontvangen aandeel in een nalatenschap of bankrekeningen. Daarvoor geldt geen verjaringstermijn. Dit kan ook nog na ondertekening van het echtscheidingsconvenant en als partijen bij het beëindigen van de relatie een clausule zijn overeengekomen waarin zij aangeven dat zij niets meer van elkaar te vorderen hebben.
Bij de verdeling van een goed na de echtscheiding zijn de regels die ook bij de echtscheiding golden van toepassing.
Hierbij gelden enkele uitzonderingen. De rechter die een beslissing moet nemen over de verdeling, kan op verzoek van een ex-partner een goed uitsluiten van de verdeling voor telkens maximaal drie jaren. Verder hebben partijen op grond van de wet de bevoegdheid om te vorderen dat de verdeling wordt uitgesloten, telkens voor maximaal vijf jaren.
Als een ex-partner na de verdeling van de goederen er achter komt dat een gemeenschappelijk goed opzettelijk is achtergehouden, zoekgemaakt of verzwegen met de intentie om de ander te benadelen, kan hiertegen actie worden ondernomen. In dat geval is het gevolg dat de waarde van dit gemeenschappelijk goed geheel toekomt aan de benadeelde ex-partner. Het goed wordt dan niet in de verdeling betrokken, maar de waarde komt geheel toe aan de benadeelde. Dit geldt ook als de verdeling een negatief saldo heeft.
Er moet worden aangetoond dat de ex-partner wist dat het goed tot de gemeenschap behoorde en het goed bewust heeft verzwegen. Aan deze bewijslast worden zware eisen gesteld.
Deze ‘straf’ moet bevorderen dat ex-partners elkaar de juiste en alle informatie verschaffen die nodig is om de gemeenschappelijke goederen en schulden op een goede manier te verdelen.
Conclusie:
De wetgever heeft een sanctie gesteld op het opzettelijk achterhouden, zoek maken of verzwijgen van een goed. Het vergeten van een goed wordt niet bestraft.
Het is dan ook belangrijk om bij het beëindigen van het huwelijk of de ontbinding van het geregistreerd partnerschap alle gemeenschappelijke goederen en schulden zorgvuldig in kaart te brengen.